popielata linia pozioma

Życzenia Wielkanocne pisanki

nowydzialrodzic"Są to specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu u dzieci o prawidłowym rozwoju umysłowym. Spowodowane są zaburzeniami niektórych funkcji poznawczych, motorycznych i ich integracji, uwarunkowanymi nieprawidłowym funkcjonowaniem układu nerwowego”.

Najczęściej stosuje się termin "dysleksja rozwojowa" dla określenia syndromu specyficznych trudności w uczeniu się czytania i pisania. W wąskim zakresie używa się terminów:

  DYSLEKSJA - specyficzne trudności w czytaniu, którym często towarzyszą trudności w pisaniu;
  DYSORTOGRAFIA - specyficzne trudności z opanowaniem poprawnej pisowni (w tym błędy ortograficzne);
  DYSGRAFIA - niski poziom graficzny pisma (tzn. mało czytelne, brzydkie pismo).

Profilaktyka

Dzieci z nieprawidłowej ciąży, porodu, wykazujące deficyty rozwoju niektórych funkcji psychoruchowych, to dzieci "ryzyka dysleksji". Im wcześniej zostaną objęte opieką, tym większe szanse, aby zapobiec ich trudnościom szkolnym.
Objawy dysleksji rozwojowej
Specyficzne trudności w czytaniu i pisaniu ujawniają się dopiero w szkole, podczas gdy już w okresie przedszkolnym można zauważyć objawy, które cechują tzw. dzieci ryzyka dysleksji:

  • opóźniony rozwój mowy;
  • mała sprawność i koordynacja ruchów podczas zabaw ruchowych, samoobsługi, rysowania i pisania (brzydkie pismo);
  • wadliwa wymowa, trudności z wypowiadaniem złożonych słów, błędy gramatyczne;
  • trudności z różnicowaniem głosek podobnych oraz z wydzieleniem sylab, głosek ze słów i ich syntezą;
  • trudności z wykonywaniem układanek i odtwarzaniem wzorów graficznych;
  • oburęczność;
  • mylenie prawej i lewej ręki;
  • trudności w czytaniu pomimo dobrej inteligencji oraz braku zaniedbania środowiskowego i dydaktycznego;
  • trudności z opanowaniem poprawnej pisowni: pismo zwierciadlane, mylenie liter podobnych pod względem kształtu (p-b-d-g), liter odpowiadających głoskom zbliżonym fonetycznie, opuszczanie liter, błędy ortograficzne pomimo znajomości zasad ortografii.

Dziecku ryzyka dysleksji należy się pomoc ze strony rodziców i ich nauczycieli. Najlepiej, gdy dziecko uczestniczy w zajęciach korekcyjno-kompensacyjnych prowadzonych przez specjalistę terapii pedagogicznej. Szansą skutecznej pomocy jest systematyczna praca dziecka w szkole pod kierunkiem terapeuty i w domu z rodzicem.

Dysleksja nie ogranicza możliwości edukacyjnych dziecka. Bardzo często dzieci mające trudności z czytaniem i pisaniem, kończą z doskonałymi wynikami szkołę średnią i wyższą.
Bardzo ważne jest jednak to, aby w pokonywaniu tych trudności miały wsparcie najbliższego otoczenia.

 
Dekalog dla rodziców dzieci dyslektycznych
opr.: prof. dr hab. Marta Bogdanowicz
NIE - "nie czyń bliźniemu, co Tobie niemiłe".
1.   Nie traktuj dziecka jak chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
2.   Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że zmobilizuje je to do pracy.
3.   Nie łudź się, że dziecko "samo z tego wyrośnie", "weźmie się w garść", "przysiądzie fałdów" lub że ktoś je z tego "wyleczy".
4.   Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania i skończą się w młodszych klasach szkoły podstawowej.
5.   Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, aby miało więcej czasu na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.
     
TAK - "strzeżonego Pan Bóg strzeże".
6.   Staraj się zrozumieć swoje dziecko, jego potrzeby, możliwości i ograniczenia, aby zapobiec trudnościom szkolnym.
7.   Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka: na czym polegają i co jest ich przyczyną. Skonsultuj się ze specjalistą (psychologiem, pedagogiem, logopedą).
8.   Aby jak najwcześniej pomóc dziecku:
    • zaobserwuj w codziennej pracy z dzieckiem, co najskuteczniej mu pomaga,
• korzystaj z odpowiedniej literatury i fachowej pomocy nauczyciela - terapeuty (w formie terapii indywidualnej i grupowej),
• bądź w stałym kontakcie z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.
9.   Bądź życzliwym, pogodnym, cierpliwym przewodnikiem i towarzyszem swego dziecka w jego kłopotach szkolnych.
10.   Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty jego pracy, ile za włożony w nią wysiłek. Spraw, aby praca z dzieckiem była przyjemna dla was obojga.

 

Warto przeczytać:

  • M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, M. Rożyńska, Uczeń z dysleksją w domu. Poradnik nie tylko dla rodziców, Gdynia 2007
  • M. Bogdanowicz, A. Adryjanek, Uczeń z dysleksją w szkole. Poradnik nie tylko dla polonistów, Gdynia 2004
  • Sawa B., Jeżeli dziecko źle czyta i pisze, Warszawa 1987

Ważne strony internetowe:

 


Opracowano na podstawie materiałów dostępnych na stronie www.ptd.edu.pl
Opracowała: mgr Daria Główczewska